طرز تشخیص پشت و روی پارچه رومبلی
در پارچه رومبلی اگر پارچه بافته شده از طرح های پشت و روی متفاوت بافته شود تشخیص پشت و روی پارچه بسیار ساده است.
اثرات تار یا پودی یعنی اینکه پارچه پودنما یا تارنما است و یا اینکه نقشه سبک پشت پارچه سنگین روی پارچه را تعیین می کند.
اما اگر پارچه از طرحهای پشت و رو یکی انتخاب شده باشد و پشت و روی پارچه از نظر بافت تفاوت ندارند
ولی از نظر اینکه چگونه تکمیل شده باشد پشت آن مشخص می شود.
باید توجه داشت که همیشه روی پارچه زیباتر، درخشان تر و صاف تر و با نمای بهتری به چشم دیده می شود.
بهترین کاور مبل فرمانیه کاورکلاسیک است؟
پارچه رومبلی برزنتی: پارچه های ضخیم و محکم و نخی هستند به رنگ های مختلف.
از این پارچه می توان برای ایجاد پشتی و کفی صندلیهای تاشو و راحتی و سفری استفاده کرد.
پارچه رومبلی آستری: پارچه ای که از جنس چیت، متقال، یا چتایی تولید می شود
و نسبت به سایر پارچه ها از هزینه کمتری برخور دار است.
مورد استفاده این پارچه مربوط به زیر اسفنج می باشد.
آستری برای جلوگیری از تماس مستقیم پارچه های رویه با قسمتهای زیری
و در نتیجه دوام بیشتر پارچه های رویه و شکل گیری مناسب آنها به کار می رود.
آستری ها دو نوع هستند. ضخیم و نازک.
هدف از بکار بردن آستر این است که اسفنج محافظت شود، دوخت راحت تر و کیفیت بهتر و سرعت بیشتر چرخ می باشد.
به نصب آستری در پشت پارچه لمینه کاری نیز می گویند.
پارچه رومبلی کرباسی (متقال): پارچه ای است نازک که از جنس پنبه است. این پارچه به سه صورت بافت متراکم، متوسط، و باز تقسیم می شوند.
و از آن برای پوشش زیرین یا پشت مبلها و صندلی ها که از دید مستقیم خارج است استفاده می شود.
این پارچه ها ارزان قیمت هستند و برای پوشش زیرین مبلها و صندلی ها به جای متقال می توان
از گونی نخی یا پلاستیکی استفاده نمود.
مشمع طلق یا ژلاتین رومبلی : مشمع نیز دارای رنگها و طرحهای مختلفی می باشد
که معمولا در مبلهای راحتی، اداری و صندلی ها از آن استفاده می شود.
تمیز کزدن و شستن آنها نیز بسیار راحت تر از مبلهای با کاور پارچه ای مبل می باشد
و در مواقعی که هوا گرم است نشستن زیاد روی آن باعث عرق کردن می شود.
قسمت اصلی تهیه مشمع روغن برزک یا کتان است که بر اثر انجام یک سلسله عملیات شیمیایی
(اکسیداسیون – جذب اکسیژن) به یک جرم صنعتی و سخت تبدیل می شود.
این عملیات چندین ماه طول می کشد.
روغن برزک اکسید شده را بین غلطکها نرم کرده و با صمغ کاج و صمغهای دیگر می پزند.
به این ترتیب یک جرم کائوچو مانند سخت به دست می آید که در اصطلاح سمنت مشمع است.
سپس آن را پس از سرد شدن در ماشینهای مختلف مخلوط می کنند و یا چوب پنبه آسیاب کرده و در بعضی اناوع با آرد چوب مخلوط می کنند.
همچنین موارد رنگی لازم را با آن مخلوط می کنند.
در نتیجه جرم دانه دانه و چسبیده ای به دست میی آید که بین غلطکهای بزرگ در حالت گرم
روی الیاف بافته شده فشرده می شود
در ادامه پشت آن را رنگ کرده و می گذارند مدت طولانی خشک شود.
